استقلال

سال تاسیس: 1324

افتخارات تیمی:

قهرمانی در لیگ: 9 (10 با احتساب قهرمانی جام باشگاه های کشور 1336-1348)

قهرمانی در جام حذفی: 7

قهرمانی در لیگ قهرمانان اسیا: 2

قهرمانی سوپرجام ایران: 1

اسطوره ها: علی دانایی فرد،  بیوک جدی کار، منصور پور حیدری، ناصر حجازی، علی جباری، حسن روشن، غلام حسین مظلومی، جواد زرینچه، مهدی پاشازاده فرهاد مجیدی، ارش برهانی ... 

استقلال، دوچرخه‌سوارانی که تاج فوتبال ایران در قاره کهن شدند. همه چیز از پاییز سال ۱۳۲۴ شروع شد که تعدادی از دوچرخه‌سواران، مرکزی برای گردهمایی دوستانه‌شان در میدان فردوسی تهران تأسیس کردند. پس از مدتی، حوزه فعالیت باشگاه فراتر از دوچرخه‌سواری رفت. هیچ‌کس، حتی پرویز خسروانی که تازه از دانشکده افسری فارغ‌التحصیل شده بود، فکرش را نمی‌کرد که این باشگاه روزی قطب ورزش ایران شود. زمستان همان سال، یکی از بزرگترین رویدادهای فوتبال ایران با ادغام دو باشگاه شهاب و نادر و به رهبری علی دانایی‌فرد رخ داد، باشگاه فوتبال کلوپ دوچرخه‌سواران متولد شد.

اولین برد آبی‌ها مصادف شد با اولین مسابقه آنان در انزلی و سپس یک سال بعد از تأسیس باشگاه، در اولین فصل حضورشان در تورنومنت‌های رسمی به دو فینال رسیدند: جام باشگاه‌های تهران و جام حذفی تهران که هر دو فینال را به ترتیب به تیم‌های قدیمی‌تر یعنی سرباز و دارایی واگذار کردند و به نایب‌قهرمانی رضایت دادند.

در زمستان سال ۱۳۲۸، خسروانی امتیاز باشگاه را در اختیار گرفت و از آنجایی که باشگاه در چندین رشته ورزشی دیگر فعال بود، نام آن را به باشگاه ورزشی تاج تغییر داد.

تا دو دهه بعد، تیم تاج با دانایی‌فرد افتخارات متعددی را به دست آورد، از جمله قهرمانی در مسابقات جام باشگاه‌های تهران، جام حذفی تهران و حتی اولین جام باشگاهی ایران در سطح بین‌المللی.

دهه چهل:

فوتبال ایران در دهه چهل شاهد تحولات بزرگی بود، از انحلال شاهین تا اختلافات درون‌تیمی تاج و تشکیل پرسپولیس و پیکان که تبدیل به خانه‌ای برای بازیکنان شاهین منحل‌شده شدند. در این زمان، رایکوف، شخصی که به نظر بسیاری شکل‌دهنده فوتبال ایران بود، از تیم ملی به تاج آمد. مربی یوگسلاو با آمدن خود جوانگرایی را در دستور کار باشگاه قرار داد که حاصل این جوانگرایی، معرفی دو تن از اسطوره‌های استقلال و ایران، منصور پورحیدری و ناصر حجازی، بود. همان جوان‌هایی که رایکوف با آنان به مسابقات آسیایی رفتند و بر خلاف نتایج حریف نوظهور، تهران در بهار ۴۹ تا صبح بیدار ماند. جوانان رایکوف اولین ستاره روی پیراهن را کسب کردند.

دهه پنجاه:

در دهه ۵۰، جای خالی شاهین با ظهور پرسپولیس الن راجرز انگلیسی دیگر حس نمی‌شد. دهه‌ای که اتفاقات دور از ذهنی همراه با قهرمانی‌های تاج رخ می‌داد، از جمله شکست عجیب سال ۵۲، شکستی که سال‌ها سوژه کری طرفداران رقیب شد، اما در شرایطی اتفاق افتاد که آمادگی کامل برای انجام بازی نبود. اما درس‌های بزرگی از عشق هواداران به تیم و روحیه جنگندگی برای ساختن یک تیم قوی در ایران و آسیا نمود پیدا کرد.

پس از انقلاب اسلامی ایران، باشگاه تاج همچون دیگر سازمان‌ها محل استقرار انقلابیون شد و با توجه به مناسبات بین باشگاه و دربار، حرف‌هایی از انحلال نیز به گوش می‌رسید. اما با تلاش‌های فراوان اسطوره‌های باشگاه همچون منصور پورحیدری و ناصر حجازی از تیم فوتبال تاج و عنایت‌الله آتشی از تیم بسکتبال تاج، از این تصمیم عجولانه مسئولین وقت جلوگیری به عمل آمد. حال باید فکری برای اسم جدید باشگاه می‌شد. نام‌های مختلفی پیشنهاد داده شد، از جمله آزادی، تختی و استقلال که از میان آن‌ها، استقلال توسط عنایت آتشی برگزیده شد. تعبیر زیبای او از نام استقلال یک جمله بود: "عدم وابستگی، نامی که نشان‌دهنده شخصیت باشگاه باشد."

دهه شصت:

در روزهای عدم برگزاری لیگ سراسری، در نیمه نخست دهه شصت، استقلال دو بار در سال‌های ۱۳۶۲ و ۱۳۶۴ جام باشگاه‌های تهران را فتح کرد. قهرمانی این تیم در سال ۱۳۶۲ نخستین قهرمانی‌اش با نام نوین استقلال بود. پس از قهرمانی در چهارمین دوره لیگ قدس (نخستین مسابقات سراسری باشگاهی در ایران پس از انقلاب) و شکست پرسپولیس در فینال، استقلال در سال ۱۳۶۹ به عنوان نماینده ایران راهی جام باشگاه‌های آسیا ۹۱-۱۹۹۰ شد. این مسابقات به دلیل جنگ خلیج فارس به تعویق افتاد و سرانجام در تابستان ۱۳۷۰ مرحله نهایی‌اش به میزبانی بنگلادش برگزار شد. استقلال در دیدار فینال با پیروزی برابر لیائونینگ چین، با گل‌های رضا حسن‌زاده و صمد مرفاوی و هدایت منصور پورحیدری، موفق شد برای دومین بار قهرمان جام باشگاه‌های آسیا شود.

مجید نامجو مطلق تکنیکی‌ترین بازیکن جام لقب گرفت، عباس سرخاب به عنوان مرد سال آسیا شناخته شد و احمدرضا عابدزاده جایزه بهترین دروازه‌بان جام را کسب کرد.

دهه هفتاد:

سال بعد، استقلال یک بار دیگر حضور در فینال جام باشگاه‌های آسیا را تجربه کرد که در گام آخر در ضربات پنالتی مغلوب تیم الهلال عربستان سعودی شد و از دست‌یابی به سومین قهرمانی قاره‌ای بازماند. پس از این شکست، روند رو به سقوط استقلال آغاز شد و با قانون فدراسیون فوتبال در دوران ناصر نوآموز، به دسته سوم سقوط کرد. فدراسیون فوتبال در سال ۷۱ تصمیم گرفت برای رونق فوتبال در کشور به استان‌ها سهمیه بدهد. سهمیه تهران چهار تیم بود که دو تیم پاس و پرسپولیس به عنوان قهرمان و نایب قهرمان لیگ، دو سهمیه اول تهران را تشکیل می‌دادند. برای انتخاب دو تیم دیگر، یک دوره مسابقات هشت‌جانبه برگزار شد که در پایان این دوره از بازی‌ها که در زمستان ۷۱ انجام شد؛ دو تیم سایپا و کشاورز به همراه پرسپولیس و پاس که حضورشان از قبل قطعی شده بود، جواز حضور در لیگ سال ۷۲ را گرفتند. استقلال که در جمع هشت تیم با پنج تساوی و دو باخت در مکان هفتم قرار گرفته بود، مجبور شد بین حضور در جام باشگاه‌های تهران و لیگ دسته سوم یکی را انتخاب کند که اولیایی، مدیرعامل وقت استقلال، حضور در دسته سوم را انتخاب کرد. در بهار ۷۳، مسابقاتی هفت‌جانبه تحت عنوان جام برتر باشگاه‌های تهران برگزار شد که در پایان این بازی‌ها، استقلال با کسب عنوان قهرمانی مجدداً راهی دسته اول شد. در نیمه دوم این دهه نیز، استقلال یک بار دیگر و این بار در مقابل تیم ژاپنی جوبیلو ایواتا در بازی فینال مغلوب شد و برای دومین بار به مقام نایب قهرمانی جام باشگاه‌های آسیا رسید.

دهه هشتاد:

در دهه هشتاد و آغاز لیگ برتر، پس از عدم نتیجه مطلوب توسط کخ، زرینچه و پورحیدری، با پایان فصل ۸۲-۱۳۸۱، امیر قلعه‌نویی این بار به طور ثابت و برای سه سال مربی استقلال شد و در فصل ۸۵-۱۳۸۴، آبی‌پوشان را به اولین قهرمانی خود در لیگ برتر رساند. از تاریخ ۲۶ تیر ۱۳۸۵ که قلعه‌نویی از این تیم جدا شد تا ۲۸ اردیبهشت ۱۳۸۷ که دوباره به این تیم بازگشت، استقلال موفق به کسب عناوین قهرمانی نشد. ژنرال در بازگشت دوباره به استقلال، قهرمانی جام حذفی ۸۷-۱۳۸۶ و لیگ برتر ۸۸-۱۳۸۷ را برای آبی‌پوشان پایتخت به ارمغان آورد. پس از یک فصل حضور مرفاوی، مظلومی موفق شد در اولین حضور خود با این تیم، عنوان نایب قهرمانی دهمین دوره لیگ برتر ایران را با یک امتیاز کمتر نسبت به سپاهانِ قلعه‌نویی کسب کند. مظلومی با کسب چهار پیروزی در شهرآورد تهران، محبوبیت خاصی نزد هواداران استقلال به دست آورد. روند پیروزی‌های او در مقابل پرسپولیس سرانجام با شکست ۲-۳ در مقابل تیم پرسپولیس در بهمن ۱۳۹۰ متوقف شد.

دهه نود:

قلعه‌نویی پس از دو قهرمانی در سپاهان و یک نایب قهرمانی در تراکتور، راهی استقلال شد و باز هم توانست با این تیم قهرمانی لیگ دوازدهم را کسب کند. اما در سال‌های بعد، موفقیت‌های او ادامه نیافت و تنها مقام پنجم و ششم لیگ، دستاورد حضور سه ساله‌اش در استقلال بود. در نتیجه، پرافتخارترین سرمربی لیگ برتر پس از دو فصل ناکامی از استقلال جدا شد.

در میانه دهه نود، مدیران استقلال سیاست استفاده از بازیکنان سابق در کسوت مربی را کنار گذاشتند و وینفرید شفر آلمانی را جذب کردند. او در نخستین فصل حضورش قهرمانی جام حذفی را به دست آورد، اما به دلیل نتایج ضعیف در ادامه و پس از شکست مقابل پدیده، فرهاد مجیدی که به عنوان کمک مربی فعالیت می‌کرد، سکان هدایت تیم را تا انتهای فصل بر عهده گرفت. علی خطیر، مدیر وقت استقلال، با رایزنی‌های متعدد موفق شد تا آندره‌آ استراماچونی، سرمربی خوش‌پوش ایتالیایی، را به تهران بیاورد. علاوه بر کسب نتایج خوب، نمایش فوتبال زیباتر استقلال باعث شد استراماچونی خیلی زود نزد هواداران محبوب شود. اما به دلیل پرداخت نشدن مطالبات، استراماچونی از استقلال جدا شد و تیمش را در پایان هفته سیزدهم در صدر جدول تحویل داد.

در این بین، فرهاد مجیدی مجدداً تا پایان فصل سرمربی استقلال شد، اما ضربه وارد شده به تیم به راحتی قابل جبران نبود و با کسب سهمیه آسیایی به پایان رسید. فصل بعد، محمود فکری سرمربی استقلال شد، اما دوران او نیز کوتاه بود و فرهاد مجیدی در نیم فصل، برای سومین بار هدایت تیم را بر عهده گرفت و باز هم موفق به کسب سهمیه آسیایی شد.

با تغییر مدیریت و آمدن سردار آجرلو، استقلال جان تازه‌ای گرفت و فصل خود را با رکورد تاریخی، قهرمانی بدون شکست به اتمام رساند. مجیدی بعد از قهرمانی تصمیم به جدایی گرفت و سکان هدایت استقلال را ریکاردو ساپینتو، سرمربی پرتغالی، به عهده گرفت.

استقلال تیمی است با تاریخ غنی که هوادارانش با عشق به رنگ آبی زندگی می‌کنند، از کودک تا کهن‌سال، مرد یا زن، دختر آبی یا پسر آبی... باشد که این عشق پایدار بماند.